Tense - กาล (เวลา) คืออะไร

Tense เป็นโครงสร้างการใช้คำกริยาที่แสดงให้เห็นหรือทราบว่า การกระทำหรือเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อใด ความสำคัญของเรื่องนี้คือ คำศัพท์จะสื่อสารเรื่องราวหรือเหตุการณ์ให้สอดคล้องกับกาล (เวลา) ที่เกิดเหตุการณ์ขึ้น (มันต่างกับภาษาไทยที่เราจะมีข้อความกำกับบอกว่ามันเกิดขึ้นเมื่อใดเสมอ)

Tense ชนิดต่าง ๆ

โดยทั่วไปแบ่งเป็น 3 กลุ่มตามกาล (เวลา) คือ

1. ปัจจุบัน (present tense)
2. อดีต (past)
3. อนาคต (future)

แต่ละกลุ่มยังแบ่งกริยา (อาการที่เกิด) เป็น 4 แบบ (จะว่าไป ก็รวมทั้งหมด 12 ชนิดนั่นแหละครับ) คือ

1. แบบง่าย ๆ (simple   tense) ไม่ต้องตีความมาก พอรู้เรื่อง
2. แบบต่อเนื่อง (continuous tense) แบบว่ากำลังกระทำอยู่ (เห็นอยู่ว่ากำลังทำ กำลังเกิดขึ้น)
3. แบบต่อเนื่องจากอดีต จวบจนถึงตอนนี้ (ที่กำลังเอ่ยถึงหรือพูด) โดยที่การกระทำนั้นสิ้นสุดลงแล้ว (perfect tense) หรือเรียกว่า ความสมบูรณ์ของการกระทำ (ประมาณว่า ทำมาแล้วอย่างต่อเนื่องและตอนนี้ ได้สิ้นสุดการการกระทำ)
4. แบบต่อเนื่องจากอดีต จวบจนถึงตอนนี้ (ที่กำลังเอ่ยถึงหรือพูดถึง) โดยที่การกระทำนั้นยังคงอยู่ให้เห็น ประมาณว่ายังต่อเนื่องต่อไปนับจากนี้ (perfect continuous tense)

ประเด็นสำคัญของ Tense 

ประเด็นหลักเลย ก็คือการใช้คำกริยาให้ถูกต้องนั่นแหละครับ หรือพูดง่าย ๆ คือ การผันคำกริยาในให้ถูกต้องตามกาลของกริยา  (การกระทำ) ที่เกิดนั่นแหละครับ ซึ่งก็มีหลักการผันคำกริยาอยู่

ก่อนจะไปลงรายละเอียด มาดูตัวอย่างให้พอเห็นภาพ

ตัวอย่าง 1

สมมติเราไปเที่ยวที่ไหนสักที่กับเพื่อน ๆ ระหว่างทางเราแวะเข้าห้องน้ำ แต่ปวดท้องนั่งนานไปหน่อย พรรคเลยเข้าไปในห้องน้ำเพื่อตามตัว

เราพูดว่า ฉัน (I) อยู่ (am) นี้ (here) คำกริยาในที่นี้คือ am (แปลว่า เป็น / อยู่ / คือ) มาดูวิธีพูด กริยาช่อง 2 ของคำนี้คือ was และช่อง 3 คือ been (3 คำนี้มีความหมายเดียวกันทุกประการ)

·         เพื่อนตะโกนถาม “มึงอยู่ไหน” เราตะโกนตอบ กูอยู่นี่ เราพูดว่า I am here.

·         เรานึกพิเรนทร์ อยากเขียนฝาห้องน้ำว่า เคยมานั่งอึในห้องนี้ เราเขียนว่า I was here.

·         เรานึกขึ้นได้ว่า เรานั่งอึแสนจะนานในห้องนี้ อยากย้ำเหลือเกินว่าเรานั่งนาน เราเขียนว่า I had been here.

ทั้ง 3 ประโยคมีความหมายเหมือนกันคือ ฉันอยู่นี่ แต่ต่างกันเรื่องเวลาที่อยู่ คือ

·         I am here. (อยู่ตอนที่กำลังตะโกน)

·         I was here. (เคยแวะเข้ามาอยู่ ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว)

·         I had  been here. (เคยแวะเข้ามาอยู่แบบนั่งนานเลย ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว)

ตัวอย่าง 2

สมมติว่า เราเป็นอาจารย์ ไปเอาตัวลูกศิษย์ที่สถานีตำรวจเพราะหนีเที่ยวห้างตอนบ่าย 2 ทั้ง ๆ ที่โรงเรียนยังไม่เลิก

เราจะพูดว่า นักเรียน (student) เรียนหนังสือ (study) ที่ห้องเรียน (class room) คำกริยาในที่นี้คือ study มาดูการพูดแต่ละเหตุการณ์ กริยาช่อง 2 และ 3 ของคำนี้คือ studied

·         เราเจอนักเรียนหนีเที่ยวห้างในเวลาเรียน เราสอนเขาว่า นักเรียน (ทั่วๆไป) เขาเรียนหนังสือในห้องเรียน (ไม่ใช่หนีมาเที่ยวห้าง) เราพูดว่า Student  studies in class room. (แบบ simple tense / เป็นกิจวัตรปกติที่ต้องเข้าห้องเรียน)

·         ตำรวจบอกว่า เห็นนักเรียน (คนที่กำลังโดนจับนี้) หนีเที่ยวเมื่อวานด้วยตอนบ่าย 2 แต่จับตัวไม่ทัน แต่เราเองเห็นเขากำลังเรียนหนังสือในห้องเรียนตอนนั้น เราบอกตำรวจว่า นักเรียน (คนนี้) กำลังเรียนหนังสืออยู่ในห้องเรียน เราพูดว่า The student was  studying in class room. (แบบ continuous tense / กำลังแสดงอาการให้เห็นเลยว่านั่งเรียนอยู่)

·         ตำรวจบอกว่า เราอาจจะจำช่วงเวลาผิด แต่เราเห็นเขาเรียนทั้งวัน เรายืนยันกับตำรวจว่า นักเรียน (คนเดียวกันนี้) เรียนหนังสืออยู่ในห้องเรียนทั้งวัน เราพูดว่า The student had studied in class room all day long. (แบบ perfect tense / นั่งเรียนตั้งแต่เช้าจรดเย็นแน่ๆ)

·         เราบอกนักเรียนว่า วันนี้เขาควรกำลังนั่งเรียนในห้องจนโรงเรียนเลิก เราพูดว่า You should have been studying in class room. (แบบ perfect continuous tense / ควรออกอาการให้เห็นว่า ต้องกำลังนั่งเรียนหนังสืออยู่จนกว่าจะเลิกเรียน)

ลายละเอียดจะเขียนกันต่อครับ เอาพอเห็นภาพคร่าว ๆ